အိမ် အပြန်လမ်း ( Zaw Gyi)

အိမ္ အျပန္ လမ္း

အိမ္ အျပန္ လမ္း

by Soe Hlaing

ရွမ္းရိုးမ ေတာင္ေၾကာ က ၊ သီေပါ လြင္ျပင္

အိမ္ျပန္ တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာ ရ ေတာ့ The Old Home Town, Just the same as , I step down from the Train... ဆိုတဲ့ Green Green Grass သီခ်င္းေလး ကို သတိရမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ Not the same as ..လို႕ ေျပာင္းဆိုရပါမယ္။ သီေပါျမိဳ႕ က အမ်ားၾကီး ေျပာင္းလဲ ေနျပီကိုး ။ 

ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ငယ္ငယ္ အရြယ္မွာ ေအာက္ေျပ ေအာက္ရြာကေန ေရၾကည္ရာ ျမက္နဳရာ သည္ေနရာ ကို ဧည့္သည္ တစ္ပိုင္းလိုေရာက္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ လည္း နွစ္ ေတြ ဆယ္ စုႏွစ္ေပါင္းမ်ား စြာ ေနထုိင္ ခဲ့ ၾကတယ္။ အေဖအေမ တို႕ သည္ပင္ ဒီမွာ ဘဲ ေခါင္းခ် ခဲ့ ၾကတယ္။ အိမ္ျပန္တယ္ ဆိုတာ ထက္ အေဖအေမံ ရင္ခြင္ ထံ ျပန္၀င္တယ္ လို႕ လည္းေျပာ ရပါမယ္။ အေဖ ၊ အေမ မရွိၾကေတာ့ ေပမဲ့ အေဖ နဲ႕ အေမ ေခါင္းခ်ရာ ေနရာကို သြားကန္ေတာ့ တိုင္း အေဖ နဲ႕ အေမ က ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ ငယ္ တုန္းကလို ေခါင္းကေလး ကို ပုတ္ကာ ဆုေပးတယ္လို႕ ရင္ထဲ မွာ ခံစားရတယ္။ 

အေဖ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေတာသူ ေတာင္သားမ်ား သဘာ၀ အတိုင္း ျမိဳ႕ သူ ျမိဳ႕ သား မ်ားကဲ့သို႕ ေမာင္ေမာင္ မ မ နဲ႕ တယုတယ လက္ပြန္းတစ္တည္း ေနၾကရသူမ်ားမဟုတ္။ သို႕ေသာ္ အေဖ မ်က္ကြယ္ျပဳ သြားသည့္ အခ်ိန္တြင္မူ ညစဥ္ တစ္လလံုး နီးပါး ခန္႕အေဖ့ကို အိမ္မက္ထဲ တြင္ ေတြ႕ ခဲ့ရ သည္။ စကားေတြ ေျပာၾကသည္။ အေဖက သူလိုတာ ကိုလည္း မွာသည္။ တစ္လ ခန္႕ ၾကာျပီးေနာက္ ၊ ေနာက္ဆံုးေန႕ တြင္ မူ " ငါ မင္းကို ေစာင့္ ေရွာက္ ေနမယ္ " လို႕ ေျပာသြားသည္။ ဒီေနာက္ ပိုင္း အေဖ့ ကို အိမ္ မက္ထဲ တြင္ လံုး ၀မေတြ႕ရေတာ့။ ႏွစ္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ၾကာပင္ ၾကာျငား ၊ ဤ အျဖစ္ကို မေမ့။ နက္ နဲသည့္ ေမတၱာ ရင္ထဲမွာ ခို ေအာင္းေနတာ အရင္က မသိခဲ့။ အေဖ ရင္ ထဲ မွာ ရွိေနေတာ့ အေမလည္း ယွဥ္ တဲြ ရွိေနသည္ ေပါ့။ သို႕ေသာ္သည္ အိမ္အျပန္လမ္းသည္ အလြမ္း မဟုတ္ဘဲ ၾကည္သာ ခ်မ္းေအး ေမတၱာေထြးသည့္ လမ္း။ 

ရန္ကုန္က ညေန (၄) နာရီေလာက္ က ထြက္လာတဲ့ ကား ၊ ည ၉နာရီေလာက္ ေရာက္ေတာ့ တစ္လမ္းလံုး ရဲ႕ အေမွာင္ထုထဲ ကေန မီးေရာင္စံု ထြန္းထားတဲ့ ဆိုင္တန္း ေတြ ဘြားကနဲ ေပၚလာတယ္။ ေဘးက အမ်ိဳး သမီး တစ္ဦး က " အင္း ...ရန္ကုန္ အ၀င္ ေရာက္လာျပီ ဘဲ " ေျပာလိုက္ ေတာ့မွ ေအာ္.....သည္ေနရာ က ရန္ကုန္ အ၀င္ ဆိုဘဲ ဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။

                       ရန္ကုန္ အ၀င္ ယာဥ္ ရပ္နား စခန္း။

                        

                                   

 

တစ္ည လံုး ေမာင္း လာတဲ့ ကား ဟာ ေနာက္ ေန႕ နံ နက္ အလင္း ေရာင္ ေပၚ ခ်ိန္ ၆ နာရီေလာက္ မွာ ေတာ့ Home Town သီေပါ ကို ေရာက္ပါျပီ။

ဒုဠ၀တီ ႏွင့္ သီေပါ ျမိဳ႕

                                       

                                           

                                                          

                                             

" ဦး ေလး လိုက္ပို႕ ေပးရမလား "

ဘတ္စ္ ကားၾကီး ေပၚက ဆင္းလိုက္သည္ ႏွင့္ အ၀တ္အိတ္၊ ကင္မရာ အိတ္၊ ေထြရာေလးပါ ထည့္သည့္ အိတ္တို႕ ႏွင့္ မဟာ ပိႏၷဲ ျဖစ္ေနသည့္ ကၽြန္ေတာ့္ ကို ေနာက္တဲြ ဆိုင္ကယ္ သမားက ေမးပါသည္။

" ရပါတယ္ ကြာ ေရွ႕ နားက အေနာက္ရပ္ တင္ပါ မေ၀းလွပါဘူး "

သြားေနက် သယ္ေနက် ပစၥည္း ေတြမို႕ မေထာင္းတာလွ။

အိမ္ေရွ႕ ေရာက္ ေတာ့ အေမ မရွိေတာ့ ေပမဲ့ အေမအိမ္ ကို အေမ့အရိပ္အျဖစ္ ျမင္ေနရပါသည္။ ကုန္လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက အေမ ေမတၱာ ရိပ္ ေအာက္တြင္ ေနခဲ့ရသည့္ ေအးျမျခင္း က ခ်က္ျခင္း လႊမ္းျခံဳ လာသည္ ကို ခံစားလိုက္ရပါသည္။ 

တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ အိမ္ေရွ႕ တြင္ ဆိုင္ခင္း ေနသည့္ ညီမ အငယ္ဆံုး ၊ အငယ္ဆံုး ဆိုေပမဲ့ အသက္ ကျဖင့္ ေလးဆယ္ ၊ က တအံ့ တေၾသာ ေျပးထြက္လာသည္.

" အစ္ကို ရယ္ လာ မယ္ဆိုလည္း တယ္လီဖံုးေလး ဘာေလး ၾကိဳ ဆက္ေရာေပါ့ " 

" ငါလည္း ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ေတြ မျပတ္တာနဲ႕ လာမယ္ မလာမယ္ ဆိုတာကိုေတာင္ အေသျခာ လို႕ ပါဟာ။ မျပန္ခင္ ရ တဲ့ အခ်ိန္မွာ အလု အယက္ လာလိုက္ရလို႕ ပါဟာ "

                                            

အရင္ က အေမ့ အိမ္။

 

                                 

ယခု အေမ ႏွင့္ အေဖ တို႕ နားေန ေလွ်ာင္းစက္ရာ လက္ရွိေနရာ စံဖိတ္ သုႆ      န္။       

                  

                    

 ( အေဖ ႏွင့္ အေမ တို႕သည္ မ်က္ကြယ္ျပဳ သြားခ်ိန္ ကြာျခားေစကာမူ ညီ ႏွင့္ ညီမ မ်ား၏ ေဆာင္က်ဥ္း ေပး မွဳ ေၾကာင့္ ၄င္းတို႕၏ အုတ္ဂူ ႏွစ္ခု ကို တစ္ေနရာထည္းတြင္ ယွဥ္တဲြ ထားေပးနိုင္ခဲ့သည္။ အေဖ ႏွင့္ အေမ တို႕သည္ အစဥ္ ထာ၀ရ အတူတကြ ရွိေန ၾက ေပသည္။ )

" အစ္ကို တစ္လမ္း လံုးလည္း ကားေပၚ မွာ အိပ္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ခနေလာက္ နား ၊ ထမင္းစားျပီးအိပ္ လိုက္ပါလား ။ ရွမ္းစာ ဘာေလးမ်ား စားျခင္သလဲ အစ္ကို ။ "

ကုန္စံု ၀ယ္ရန္ ေစ်းသြားရန္မလို။ ဒါကိုက သီေပါျမိဳ႕ ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ တစ္ရပ္။ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ ေမာ္ေတာ္ ဆိုင္ကယ္ ေစ်းသည္ေရာက္လာပါသည္။ အသား၊ ငါး ဟင္းသီးဟင္းရြက္၊ ကုန္ေျခာက္ အားလံုးရသည္။ ေစ်းကလည္း သိပ္မၾကီးလွ။ ေစ်းအတြင္း ဆိုင္မ်ား ေစ်း အတိုင္းပင္။ သူက လက္ကားယူ ေရာင္း သူဆိုေတာ့ ေစ်း ခ်ိုခ်ိဳ နဲ႕ ေရာင္း နိုင္တယ္ ဟု ညီမငယ္ က ေျပာသည္။

                             

Moving Market ( ဆိုင္ကယ္ ေစ်းသည္)

                           

                                

" ေထြေထြ ထူးထူး မရွိလွ ပါဘူး ဟာ၊ အရြက္ စံု ကို ပဲပုတ္ နဲ႕ ခ်က္တဲ့ ဟင္း တစ္ေလာက္ ေတာ့ စားခ်င္တယ္။ မအိတ္ေတာ့ ပါဘူး ေျခညွပ္ ဖိနပ္ လည္း မပါလာလို႕ နင္ ခ်က္ျပဳတ္ေနတုန္း ငါ ေစ်း သြားလိုက္ဦးမယ္ ။ "

သီေပါေစ်း

စက္ဘီတစ္ စီးကို ဆဲြကာ သီေပါ ေစ်း သို႕ ထြက္ခဲ့ပါသည္။ လမ္းေပၚ က အေဆာက္ အဦေတြ က မ်ားစါာ ေျပာင္းလဲ မွဳ မရွိ။ ေစ်းကေတာ့ အျမင္ေျပာင္းေနသည္။ ကင္မရာ တစ္လံုး ႏွင့္ အလုပ္ရွဳပ္ေနသည့္ ကၽြန္ေတာ့အား ကက္ဆက္ ေရာင္းသည္ အသားညိုညိူ ခတ္ ၀ ၀ ဆိုင္ ရွင္က ၾကည့္ကဲဲြ႕ ၾကည့္ကြဲ႕ လုပ္ေနသည္။ အေတာ္ၾကာေတာ့ -

" What nationality sre you? " ေမးပါေတာ့သည္။

" ကၽြန္ေတာ္ သီေပါ အထက္တန္းေက်ာင္းက (၁၀)တန္း ေအာင္တာဗ် " သူ႕ အေမးကို ပိုမို တိက်စြာ ေျဖလိုက္သည္။

" အိုး....ခင္ဗ်ား က Tourist နဲ႕ တူေနတာကိုးဗ် ။ ဒီကို လာတဲ့ Tourist ေတြကလည္း အရပ္ရပ္ က ပံု အမ်ိဳးမ်ိဴး ကိုးဗ် " ေျပာကာ ရယ္ပါေတာ့သည္။

ေစ်းထဲတြင္ ဖိနပ္ ၀ယ္ေတာ့ ေရာင္းတဲ့ ခေလးမ ကို ေဆြမ်ိဳးစပ္ၾကည့္ရာ မမွတ္မိ နိုင္ေလာက္ေတာ့သည့္ မ်ိဳးဆက္ ျဖစ္ေနေပျပီ ။ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံု ရိုက္ေတာ့ ေခတ္မွီသူ ဆိုေတာ့ လူပံု နဲ႔ လွဳပ္ရွား ပုံ အေနအထား ၾကည့္ျပီး ရိပ္မိပံု ရသည္ ။

" ဦးေလး အင္တာနက္ကိုတင္လိုက္ လို႕ ကေတာ့ သပ္ခ်လို႕ မရ ျဖစ္ကုန္မယ္ေနာ။ အခုေတာင္ ခါခ်ထားရတာေတြ မ်ားလြန္ လြန္းလို႕ "

" ေရြးစရာ မ်ားေလ ေကာင္းေလ ေပါ့ ဟာ " သူ႕ အရႊန္းကို ကိုယ့္ အရႊန္းနဲ႕ ျပန္ေျဖခဲ့ ရသည္။

IT တိုးတက္ မွဳသည္ ျမိဳ႕ ၾကီးမ်ားတင္ သာမက နယ္စြန္ နယ္ဖ်ား သို႕ပင္ ေရာက္ရွိ ျပန္႕ ႏွံ႕ လွ်က္ရွိေန ေပျပီ။

                                

သီေပါ ေစ်း အတြင္းက ဖိနပ္ ဆိုင္ကေလး။

ေနာက္ေတာ့ ကုန္ ေျခာက္တန္းထဲ သြားကာ ဆရာ ဦးေအာင္သန္းဦးဆိုင္ သို႕ သြားကာ ဆရာ့ ဇနိးကို ႏွဳတ္ဆက္ရန္ သြားသည္။ ငယ္စဥ္ က ဆရာ့ ဇနီး ကို အစဥ္ ဆိုင္မွာ ေတြ႕ ေနက်။ အခုလည္း ေတြ႕ ေလမည္လာသြားၾကည့္ ေတာ့ မေတြ႕ ရ ၊ ဆိုင္ထုိင္ ေနသည့္ ခေလးမေလးမ်ားက လည္း မ်ိဳး ဆက္ပ်တ္လြန္းေန၍ မသိ။ သို႕ ႏွင့္ ညီ သဘြယ္ ျဖစ္ေနသည့္ စိုင္းလွေရႊ ဆိုင္သြားျပန္သည္။ စိုင္းလွေရႊသည္ ျဖဴျဖဴ လူလံု ေသးေသး ျဖစ္သည္။ အထက္တန္း ေက်ာင္းသား ဘ၀ က ေဘာ လံူ အလြန္ေတာ္သည္။

ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ထိုင္ေနသည့္ ခေလးမေလးအား-

" ကိုစုိင္းလွေရႊ ဆိုင္ ဟုတ္ရဲ႕ လားကဲြ႕ "

" ဟုတ္ပါတယ္ ရွင့္ "

" ကိုလွေရႊ ေရာ..."

" အေဖ ေက်ာက္မဲ သြား ပါတယ္ရွင့္ "

" ေအာ္...မင္းက ကိုလွေရႊ သမီးဘဲ ကိုး "

" ဟုတ္ပါတယ္ ရွင့္ "

အင္း..ကိုလွေရႊ သမီး ဒီေလာက္ေတာင္ၾကီးေနမွကိုး လို႕ အံ့ အားသင့္ မိသည္။ စင္စစ္ေတာ့ ကိုယ္ အသက္ေတြ ၾကီးလာတာ ကို ေမ့ေနမိတာကိုေတာ့ သတိမျပဳ မိခဲ့။

အျခားဆိုင္ ေတြကို လည္း ေရွာက္ၾကည့္ ေလ့လာ ေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ား သည္ ကိုလွေရႊ ၏ ဆိုင္မွ လက္ကားယူ ေရာင္း ၾကရသည္ဟု သိရသည္။ ကိုလွေရႊ လုပ္ငန္း အေတာ္ေအာင္ျမင္ေနသည္ကို ၀မ္းသာ မိသည္။ 

                                               ကိုလွေရႊ ၏ ဆိုင္။ သမီး ထိုင္ေနသည္။

                                                 

                                         သီေပါ ေစ်း အတြင္း ျမင္ကြင္း။

                                           

                                             သီေပါ ေစ်း အျပင္ ျမင္ကြင္း။

                                         

                                        ေစ်း အျပင္က ဆိုင္ကယ္ ဆိုင္။

" ကဲ သမီးတို႕ ေစ်း ေျပာ ပါဦး "

" ကင္ဘို ၁၂၅ က သံုးသိန္း ႏွစ္ေသာင္း က်န္တာက သံုး သိန္းစီ ပါ ဦးေလး ၊ သမီး က နံပါတ္ျပား ေရာ ဦးထုတ္ပါ ေပးလိုက္မယ္ "

လိုင္စင္ နံပါတ္ျပား အစစ္ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိ နံပါတ္ျပား ေတြ ကေတာ့ တစ္ပံု တစ္ေခါင္း။ ၾကိဳက္တာသာေရြးေပေတာ့။ စက္ဘီး ေရာင္းတာ ထက္ပင္ လြယ္ေနေသးေတာ့။

" ဦးက အလယ္ လာတာပါ။ ေနာက္ တစ္ခါ ၾကာၾကာ လာရင္ ၀ယ္မယ္ေနာ္ "

ဆိုင္ကယ္ ေစ်း ေမးျပီးေနာက္ စက္ဘီး စီးကာ အိမ္ျပန္ခဲ့ပါသည္။

သီေပါ ေန႕ ခင္းပိုင္း ကုန္စိမ္းေစ်း

မွတ္မိ သမွ် ကၽြန္ေတာ္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္း သားဘ၀ အထိ ကုန္စိမ္းေစ်းသည္ ေစ်းမၾကီး၏ ပတ္လည္တင္ ေရာင္းေနက်။ ေနာက္ေတာ့ အေရွ႕ ပိုင္း ရွိ ေရ ေဟာ္ ေဘးသို႕ ေရာက္ေရႊ႕သြားသည္။ စက္ဘီး နင္းသြားရာ ဒုဠ၀တီ ျဖစ္နားေရာက္ေတာ့ လမ္း အထိ ေရတိုက္စား ထားသည္ ကိုေတြ႕ရသည္ ။ ေတာ္ေသးရဲ႕ လမ္း အကုန္ ပါမသြားးေပလို႕။ နံနက္ ကုန္စိမ္းေစ်းက စည္ကားလွသည္။ ပစၥည္း လာ၀ယ္ၾကသည့္ ဆိုင္ကယ္ ေစ်းသည္ေတြ ကလည္း ဒု နဲ႕ေဒး။

သီေပါ ကုန္စိမ္းေစ်း

 

သီေပါ ည ေစ်း

သီေပါ ညေစ်း ဆိုေစကာမူ စင္စစ္ အားျဖင့္ နံနက္ ေစ်းဟု ဆိုရေပမည္။ ေန႕ ခင္းေစ်း ေနရာ မွာပင္ ျဖစ္သည္။ သန္းေခါင္ အေက်ာ္ နံနက္ ၁.၀၀ နာရီ ေလာက္မွ စ၍ သီေပါ ေဘးပတ္လယ္ ရွိ ရြာ အသီးသီးမွ ကုန္စိမ္းသည္မ်ား စေရာက္ ၾကသည္။ နံနက္ ၃.၀၀ နာရီေလာက္တြင္ ေစ်း စည္ ေပျပီ။ အေမွာင္ထုအတြင္း ဖေရာင္းတိုင္မွ အစ တရုတ္မွ ၀င္လာေသာ LED မီး တိုင္ အဆံုး မီး မ်ိဳး စံု ထြန္း ကာေရာင္းခ် သည့္ အတြက္ ည ေစ်း ဟု အလြယ္ ေခၚ လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ နံနက္ ၆.၀၀ နာရီေလာက္တြင္မူ လမ္းေပၚတြင္ ေရာင္းေနသည့္ ေစ်းသည္မ်ား ေစ်းရံု အတြင္း၀င္ရန္ ေခါင္းေလာင္းတီးကာသတိ ေပးသည္။ အျခား ေဒသ ႏွင့္မတူ ထူးျခားသည့္ ဓေလ့ တစ္ရပ္ ျဖစ္ပါသည္။

                                                

သီေပါ ည ေစ်း

ေဘာ္ၾကိဳ ဘုရားၾကီး

 သီေပါ ေရာက္လွ်င္ ေဘာ္ၾကိဳ ဘုရားကိုေတာ့ ေရာက္ေအာင္ သြား ဖူးရမည္ပင္။ ညီေတြ အေ၀းသို႕ ေရာက္ေန၍ ညီမ မ်ား ဆိုင္ကယ္ ေနာက္ က ထိုင္လိုက္ကာ ေဘာ္ၾကိဳ သို႕ သြားၾကသည္။ ညီမ အၾကီး ေယာကၤ်ား ျဖစ္သူက ဘုးရားေဂါပက တြင္ အလုပ္ လုပ္ေနသည္။ ေသာ့ ပိတ္ထားသည္ ဘုရားကို ဖြင့္ေပးသည္။

" ဘုရား ကို ေသာ့ ပိတ္ထားရတယ္ ကြာ။ တစ္ခါကလည္း အခိုး ခံ ရလို႕ "

ဘုရားကို လွဴတန္းသူေတြ မ်ားလွသည့္ အေလွ်ာက္ တန္ဘိုးရွိ အလွဴပစၥည္းေတြကို ခိုး ရန္ ေျခာင္းေနသည့္ မသမာသူမ်ားရွိေၾကာင္း သူ က ေျပာျပသည္။

ညီမ ေယာကၤ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း သက္တူ ရြယ္တူ ေဘာလံုး ကန္ဘက္ေတြမို႕ မင္း နဲ႕ ငါ နဲ႕ ဘဲ ေျပာၾကသည္။

                                                     ေဘာ္ၾကိဳ ဘုရားၾကီး

                                                     ဘုရား ပရ၀ဏ္ အတြင္း

ၾကားရက္ ျဖစ္သည့္အတြက္ ဘုရား၀င္း အတြင္း လူရွင္းေနသည္။ ေဘးဘက္တြင္ တစ္ေမွ်ာ္ တစ္ေခၚ ဟင္းလင္းျပင္ လယ္ကြင္းမ်ားနဲ႕ ေတာင္တန္း ေလးရွိ၍ ပန္းခ်ီ ကားေလး သဘြယ္ ျဖစ္ေနသည္။ ေေလေျပ ေအးေလး အတိုက္တြင္ ခ်ိဳျမသည့္ ေခါင္းေလာင္းသံေလးမ်ားက လႊင့္ေျမာေနသည္။ ဘုရားရိပ္ ေက်ာင္းရိပ္ တယ္ ျပီး ေအးျမပါလား လို႕ စိတ္ထဲ ေပၚ လာမိသည္။

                                                              ဘုရား အ၀င္

                                            ေသာ့ခတ္ထားရသည့္  ဘုရား

ေသာ့ဖြင့္ ထား စဥ္ ဖူးေတြ႕ ရ ျခင္း

ဘုရားဖူးျပီးေနာက္ ဘုရားေရကန္ သို႕ သြားကာ နားၾကပါသည္။ ေရကန္သည္ ၾကာပင္မ်ားနဲ႕ ဖံုးေနသည္။ ကန္ဆယ္မည့္သူ မရွိ၍ ကန္သည္ၾကည္လင္မွဳ ကင္းေနသည္။ သို႕ေသာ္ ေလွာ္သူမဲ့ ေလွငယ္ အေဟာင္း ေလး တစ္စင္း နဲ႕ ခေလးက္ို ေၾကာပိုး ကာ ကၽြဲ ေၾကာင္း ေနသည့္ မိန္းကေလး ရဲ႕ ပံုလႊာ ေတြက ေတာ့ ဤ ရွဳပ္ေထြးေနသည့္ ကန္ ကေလးကိုပင္ ပန္းခ်ီကား ေလး တစ္ခု ျဖစ္လာေစရန္ ဖန္ တည္းေပး လိုက္ သည္။ ေအာ္...သူ႕ ဘ၀ နဲ႕ သူ႕ အလွ ဆိုတာ ေနရာ တိုင္းမွာ ရွိေနပါလားလို႕ ဆိုမိသည္။

                                           ဘုရား အနီး က ေရ ကန္

                               ေရကန္ နေဘး မွာ ၊  ေအးရိပ္ၾဆာယာ ခိုလွံဳ ရာ တည့္။

                                   

                                 ခေလးလည္း ထိန္း ကၽြဲလည္း ေၾကာင္း

က်င္သိီသို႕ အသြား

ေနာက္ ေတာ့ မေ၀းလွသည့္ က်င္သီ သို႕ ဆက္သြားၾကသည္။ စင္စစ္ ေတာ့ က်င္သီ တြင္ ထူးျခားစြာ ၾကည့္ ရွဳရန္ မရွိလွ။ သို႕ ေသာ္ လိုက္ပို္႕ သည့္ ညီမ၏ သူငယ္ခ်င္း မေလး ၏မိတ္ေဆြ ဆို္င္ သို႕ သြားၾက ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဆိုင္ ကယ္ သံုးစီး နွင့္ ခဏတာမွ် စီးလိုက္ ရံုသာ ပင္။

 

                                                   က်င္သီရြာ အ၀င္

                                                     က်င္သီ ဘုရား ကုန္း

ငယ္စဥ္က လိမ္ေမာ္ ကားျဖင့္ လိမ္ေမာ္ သီးမ်ား တိုက္ စဥ္ က အၾကိမ္ ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္ခဲ့ရသည့္ က်င္သီ တံတားကို အလြမ္းေျပ ၾကည့္ ခြင့္ ရခဲ့သည္။ ယခု သတိျပဳမိသည္က ပန္းႏွမ္းခင္းမ်ားျဖစ္သည္။ တစ္ေမွ်ာ္ တစ္ေခၚ ၀ါ၀င္းေနသည့္ ပန္း ႏွမ္း ခင္းေတြ သည္ အစိမ္းထဲ အ၀ါေဖါက္ ထားသည့္ ေဆး ေရာင္စံု ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္လို လွေနသည္။

                                                        

                                                      က်င္သီ ရွိပန္းႏွမ္း ခင္း

ညီမ အသိဆိုင္တြင္ နားေနစဥ္ ဆိုင္ကယ္ ေစ်းသည္ ကိုလမ္းမေပၚတြင္ ေတြ႕ လိုက္သျဖင့္ လက္ခုတ္တီး ၍ လွမ္းေခၚလိုက္ရာ ဆိုင္တယ္ မမ ကလည္း နားက ပါးမွပါး။ ခ်က္ျခင္း ျပန္ေကြ႕ လာသည္။ ညေနစာ အတြက္ သည္ကပင္ အလုပ္ တစ္ခါတည္း ျပီးခဲ့သည္။

                                              ဆိုင္ကယ္ ေစ်းသည္ မမ။

                                                

                                               က်င္သီတြင္ ေစ်း၀ယ္စဥ္

သည္မွာ ေတာ့ တရုတ္မွ သြင္း လာသည့္ ေထာ္လာဂ်ီ အင္ဂ်င္ သည္ ဘက္စံုသံုး ယာဥ္ ျဖစ္ေနေျချပီ။ ပထမပိုင္းတြင္ လက္တြန္း လယ္ထြန္စက္ ၊ ေနာက္ေတာ့ ေနာက္တဲြထည့္ကာ ပစၥည္း အတိုအထြာ တင္ယာဥ္၊ ယင္းေနာက္ ေဘာ္ဒီႏွင့္ဖရိန္တြင္ ဘီးေလးဘီးတပ္ကာ ေမာ္ေတာ္ ကား ကဲ့သို႕ သံုးေနၾကေပျပီ။

                                   

                                        က်င္သီရွိ ေဒၚလွၾကည္ ( ေထာ္လာဂ်ီ) ကား

ကုန္းသာ ရြာ။

Golden Sunrise at Kone Tha Village, Thipaw Township, Northern Shan State, Myanmar.

ညီမမ်ားက ကုန္းသာကိုသြားမည္ ဟု ေျပာသည္။ အမွန္ေတာ့ အစ္ကိုျဖစ္သူ လမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ဓါတ္ပံု ရိုက္ နိုင္ေစရန္ ျဖစ္သည္။ သီေပါမွ လာရွိဳးသို႕ အထြက္ သီေပါ တံတားသစ္ ကို ၾကည့္ျခင္သည္ ႏွင့္ လည္း အေတာ္ ျဖစ္သြားသည္။ ယခင္က သီေပါ တံတားသည္ သံေဘာင္ေဘလီ တစ္လမ္းသြား တံတား ျဖစ္သည္။ တစ္ဘက္မွ ကားမ်ား၀င္လာပါက က်န္တစ္ဘက္ကေစာင့္ ေပးရသည္။ ယခုမူ ကြန္ကရိ တံတား ျဖစ္ေနေျချပီ။ တံတားေဟာင္းမွာ မူ ထိုအခ်ိန္ အထိ ရွိေနျမဲပင္။

တံတားအထြက္ ဆြပ္လန္း ႏွင့္ ပန္ေစာက္မိန္း ရြာ ႏွစ္ရြာ ကေတာ့ ေျပာင္းလဲမွဳ မရွိလွ။ ထိုရြာ တြင္ပင္ ရွမ္း ေက်းလက္ ေနအိမ္ ကေလးမ်ားကို ဓါတ္ပံု ရိုက္နိုင္ခဲ့သည္။

                                                  သီ​ေပါ တံတား​ ေဟာင္း

                                         

                                        ဒုဠ၀တီ တစ္ဘက္ကမ္းမွ ဆြပ္လန္း ရြာ

                                                    ဒု​ဠ​ဝ​တီ ျမစ္

                                            

                                                 ဒုဠ၀တီ ႏွင့္ ပန္ေစာက္မိန္း

                                       

                                     ပန္ေစာက္မိန္း ေက်းလက္ တဲ အိမ္မ်ား

                                    

                                      ရိုးရာ ဘသာဓေလ့ ေပ်ာ္ ေမြ႕ၾကသည္။

ဆြပ္လန္း ၊ ပန္ေစာက္မိန္း ရြာစဥ္ကို ေက်ာ္သြားသည့္ အခ်ိန္တြင္ ဒုဠ၀တီ ျမစ္ အတြင္း ေဖါင္တစ္စီး ေျမွာ ဆင္း ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သို႕ ႏွင့္ ဆိုင္ကယ္ သမားကို ရပ္ခိုင္းကာ ကမ္းေျခသို႕ အတင္းေျပးဆင္း ကာ ဓါတ္ပံု ရိုက္ရသည္။ ေရွ႕ က သြားသည့္ ညီမမ်ားက လည္း ေဖါင္ကို ျမင္ေတာ့ အစ္ကို ျဖစ္သူ ဓါတ္ပံု ရိုက္မွာ ဘဲ ဆိုကာ ရပ္ေနၾကသည္ႏွင့္ အေတာ္ ျဖစ္သြားသည္။

ခရီးသြား အုပ္စု

                                   

                               ဒုဠ ၀တီ ျမစ္အတြင္း ေျမွာ ဆင္းေနသည့္ ၀ါး ေဖါင္။္

 လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ရွိ ရွမ္းရြာေလးမ်ားရွိ အိမ္အမ်ားစုမွာ အိမ္ၾကီး အိမ္ေကာင္းမ်ား မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ ဆိုလွ်င္ Skynet ပါ တတ္ဆင္ထားၾကသည္။ ေဒသခံ ပန္းပင္ေလးမ်ားျဖင့္ ကာရံ ထားသည့္ ျခံစည္းရိုး စားပင္ သီးပင္ မ်ားျဖင့္ ေ၀ဆာေနသည့္ ျခံ၀င္း ၊ ရိုးရာ ေျခတန္ရွည္ အိမ္စသည္ ဖဲြ႕စည္း မွဳတို႕သည္ ဓါတ္ပံု စကားအရ ဆိုရပါလွ်င္ လွပသည့္ Composition နဲ႕ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ ပံု ကေလး တစ္ပံု လို ျဖစ္ေနေပသည္။

                                   

                                          လွပ သပ္ရပ္သည့္ ရိုးရာ ရွမ္း အိမ္

လမ္းေဘးရွိ ေခတ္မွီ အိမ္ကေလး။

လမ္း တစ္ေလွ်ာက္ သီေပါ၏ နံမည္ ေက်ာ္ လိမ္ေမာ္ ျခံေတြက တစ္သီတစ္တန္း။ ဒုဠ ၀တီ ျမစ္ကမ္းေဘးျခံ မ်ားမွ လိမ္ေမာ္သည္ ေရ သီးဟု ေခၚသည္။ အခြန္ထူ၍ အခ်ိဳ အနည္း ငယ္ ေပါ့ သည္။ ဟန္းကိုင္း ကဲ့ သို႕ ကုန္းတြင္း ေနရာမွ ထြက္သည့္ လိမ္ေမာ္ကိုမူ ကုန္းတြင္း သီးဟုေခၚၾကသည္။ အခြံပါးျပီး အခ်ိဳ ေလးသည္။ လမ္းေဘးတြင္ ေရွာက္ခ်ိဳ ၊ လိမ္ေမာ္ ၊ နာနတ္ သီးမ်ားေရာင္းသည့္ ဆိုင္ေလးေတြ ရွိသည္။ လမ္းသြား လမ္းလာမ်ား အလြယ္ တကူ သယ္ နိုင္ၾကသည္။

အမိ်ဳးသမီးငယ္ ကေလး တစ္ ဦး ေရာင္းေနသည့္ ဆိုင္တြင္ ရပ္ ကာ နားလည္း နားရင္း စပ္စု လိုက္သည္။

" သမီး အသီးေတြက စံုေနတာဘဲ။ ေရာင္းလို႕ ေကာင္းရဲ႕လား"

" အခုတစ္ေလာ လမ္းသြားးလမ္းလာ ပါးလို႕ ၊ အေရာင္းလည္း ပါးတယ္ ဦးေလးရဲ႕ "

" ဆိုင္ ေလးက အသီးေတြ ေရာင္စံု လို႕ လွ လိုက္တာ .ဓါတ္ပံု ရိုက္ မယ္ေနာ္ "

" ဦးေလးက လည္း အသီး ေတြတင္ဘဲ လား "

" အို ... အားလံုး ပါ တာေပါ့ ကြယ္ "

အေျပာ လဲြလိုက္ပံုက ကိုယ္ ဓါတ္ပံု မရိုက္ရဘဲ လူအရိုက္ ခံရမည့္ အေပါက္။

" ရိုက္ပါ ဦးေလး ပံုေလး ေတြ ေတာ့ လာျပန္ ေပးပါေနာ္ "

" ေအး .. လာျပန္ ေပးပါမယ္ "

ေျပာစဥ္ က သိတ္မေ၀း လွသည့္ ခရီး မို႕ လာေပးမည္ ဟု အေလးအနက္ ထား ေျပာ ခဲ့ ေပမဲ့ လက္ေတြ႕ တြင္ အလုပ္ ရွဳပ္ေန ခဲ့ သျဖင့္ မပို႕ ျဖစ္ခဲ့ ပါ ။ ဒီ Blog တြင္သာ ၾကည့္ပါေတာ့လို႕ ေတာင္းပန္ရပါေတာ့မည္။

                      

                    အေၾကြး က်န္ခဲ့ သည့္ သီေပါ-လားရွိဳး လမ္းေပၚမွ ဆိုင္ကေလး။

ကုန္းသာ ေရာက္ေတာ့ ရဲ စခန္းေရွ႕ က လဘက္ရည္ ဆိုင္ တြင္ နားၾကသည္ ။ ရြာကေလးသည္ တရုတ္ နယ္စပ္ ၊လာရွိဳး- မႏၱေလး လမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ကုန္ကူးသန္းၾကသူမ်ား ခရီး တစ္ေထာက္နားသည့္ ေနရာေလး တစ္ခု ျဖစ္၍ စည္ကားသည္။ ထမင္းဆိုင္ ၊ သစ္သီးဆိုင္ ၊ ေလာင္စာဆီ ဆိုင္ေတြ ရွိသည္။ ရြာ ကလည္း ေျမ ျပန္ မို႕ အေနအထားလွသည္။ နယ္စပ္မွ ကုန္စည္မ်ား သယ္ေဆာင္ကာ ဆိုင္ကယ္ ႏွင့္ ဆင္း လာၾကသည့္ ဆိုင္ကယ္ အုပ္စု တစ္စုႏွင့္ ေတြ႕သည္ ။ ဤ ခရီးေ၀းၾကီး တြင္ အမ်ိဳးသမီး ငယ္မ်ားပင္ ပါသည္ကို ေတြ႕ ရသည္။

                                                    ကုန္းသာ ရြာ အ၀င္

                                                 ကုန္းသာ ရွိ ပန္းႏွမ္းခင္း

                                             လိမ္ေမာ္ ျခံ ေစာင့္ တဲ

                              

ကုန္းသာ ရဲ စခန္းေရွ႕ ရွိ ေခတ္မွီေသာ မိန္းခေလး ငယ္မ်ား ၏ သစ္သီး ဆိုင္။

ကုန္းသာရွိ ရဲစခန္းေရွ႕တြင္ လဘက္ရည္ဆိုင္ ႏွင့္ သစ္သီး ဆိုင္တဲြ ဖြင့္ထားသည့္ ဆိုင္ရွိသည္။ လိုက္ပို႕ သည္ ညီမ ငယ္ မ်ားတြင္ရဲ တပ္ဖဲြ႕ မိသားစုထဲ မွ လည္း ပါ၍ ထိုေနရာမွာ နားျဖစ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆိုင္ တြင္ ေစ်း ေရာင္းသည့္ ခေလးမေလးမ်ား မွာမူ လမ္း ေပၚ တြင္ ေတြ႕ခဲ့ သည့္ ေစ်းသည္ မေလးႏွင့္ ကြာ သည္။ ေခတ္မွီ စြာ ၀တ္စားထားၾကသည္။ မၾကာမီ ဖံု တလံုးလံုး နဲ႕ Audi 4X4 ေလးဘီးယက္ ကား အနက္ၾကီးတစ္စီး ႏွင့္ ပဂ်ဲရိုး စသည့္ ေခတ္မွီ ကားၾကီးမ်ား ထိုးဆိုက္လာသည္။ ၀ယ္လိုက္ၾကသည္ တစ္ပံု တစ္ေခါင္း။ ေခတ္မွီ သည့္ ဆိုင္ သို႕ ေခတ္ မွီသည့္ ေမာ္ေတာ္ ကား ဆိုက္ေရာက္ လာသည္ မွာ " မဆန္း "။

သို႕ေသာ္ တရုတ္နယ္စပ္ မွ ေျမျပန္႕အထိ ဆိုင္ကယ္ စီးကာ ကုန္ကူးၾကသည့္ မိန္းခေလးမ်ားကို ေတြ႕ ရျပန္ေတာ့ သည္အရြယ္တြင္ သည္ႏွယ္ ခရီး ၾကမ္းၾကီးကို ေယာက်ၤားေလးမ်ားနဲ႕ ရင္ ေဘာင္တန္း လုပ္ကိုင္ ေနသည္ ကိုေတြ႕ ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ " ဆန္း " ေနသည္။

သူတို႕ ေလးေတြ ရဲ႕ စြမ္းအင္ နွင့္ သတၱိ ကို လည္း ခ်ီးက်ဴး မိပါသည္။

                                 

                                 နယ္စပ္ ကုန္သြယ္ ေရး ဆိုင္ကယ္ အုပ္စု တစ္စု။

         

                               နယ္စပ္ ကုန္သြယ္ ေရး ဆိုင္ကယ္ အုပ္စု တစ္စု။

                                          ကုန္းသာ ေလာင္စာ ဆီ ဆိုင္

 

နားလြယ္ ရြာ

နားလြယ္ရြာကိုသြားသည္ ဟုသာ ေရးရသည္ စင္စစ္ေတာ့ သီေပါ ေရတံခြန္ေတာင္ ကို သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ေရ တံခြန္ေတာင္ကို အေ၀းက အၾကိမ္ၾကိမ္ ျမင္ဘူးသည္ သို႕ေသာ္ တစ္ၾကိမ္ မွ မေရာက္ဘူးေသး။ သို႕ ႏွင့္ ညီမ မ်ားက လိုက္ပို႕ မည္ ဆိုကာ ဆိုင္ကယ္ (၃) စီးႏွင့္ ထြက္ ခဲ့ၾကသည္။ စံဖိတ္ သုႆန္ ထဲမွ ျဖတ္သြားရ သျဖင့္ အေဖ ႏွင့္ အေမ တို႕ ရဲ႕  အုတ္ဂူမ်ားကိုပါ  သန္႕ရွင္းေရး လုပ္ေပး နိုင္ခဲ့သည္။

ေျခသြား လမ္း သာသာ လမ္းေၾကာင္းထဲ တြင္ ဆိုင္ကယ္ ကို ခက္ရာ ခက္ဆစ္ စီးၾကရသည္။ ညီမ မ်ားကလည္း ဆိုင္ကယ္စီး အေတာ္ ကၽြမ္း ၾက လို႕ ေတာ္ေသးသည္။ ေက်ာက္တုန္း ေက်ာက္ခဲ စလံုး စခု မ်ား အၾကား အေတာ္ ၾကာၾကာ စီးၾကရျပီးေနာက္ နားလြယ္ သို႕ ေရာက္ၾကသည္။

                                                   နားလြယ္ လမ္း

ေရ မွ မီး ျဖစ္သည့္ နားလြယ္ ေရ အားလွ်ပ္စစ္ စက္ရံုၾကီး

                                               ဖါဖိတ္ ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္း

                                                  လမ္းေပၚက စမ္းေခ်ာင္း

                                                     ဖါဖိတ္ သြားရာလမ္း

                                                  လမ္းေဘး က လယ္ကြင္း

                                    သာေမာဘြယ္ရာ ယာေတာအလယ္ မွာ။

                                                         ေကာက္ရိတ္ခ်ိန္

နားလြယ္ မွ ဆက္ထြက္ ၾကခ်ိန္တြင္ သာယာ လွပ လြန္း လွသည့္ လယ္ယာ၊ ေတာ ေတာင္ စမ္းေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ျမင္ ရသျဖင့္ အေမာ ေျပၾကရသည္။ မေ၀းလွသည့္ေတာင္ေျခရွိ ဖါဖိတ္ ဘုန္း ေတာၾကိး ေက်ာင္း ႏွင့္ ေတာန္း ေတာင္တန္းသည္ ပန္ခ်ီ တစ္ခ်ပ္သဘြယ္ လွပ ေနသည္။ ေရႊေရာင္၀င္းေနသည့္ လယ္ကြင္းေတြ မ်ာ စပါး ရိတ္သိမ္းေနၾက ခ်ိန္လည္း ျဖစ္သည္။ ၾကည့္ေလရာသည္ ပန္းခ်ီ ကား ပမာ လွပေနသည္။

                             ဖါဖိတ္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေက်ာင္း နွင့္ ရွမ္းေတာင္တန္း။

                                          ေရႊရာင္ ၀င္းတဲ့ လယ္ကြင္းျပင္

                                                        ရိတ္သိမ္းျပီးခ်ိန္

                                          

Golden Harvest.

လွပသည့္ ရွုခင္းရ်ဳ ကြက္မ်ားကို  စိတ္တိုင္းက် ဓါတ္ပံု ရိုက္လိုက္နိုင္ပါသည္။ ဓါတ္ပံု ရိုက္လို႕ အျပီး အနား မွ ျဖတ္သြားသည့္ လူ တစ္ဦးေတြ႕ ၍ ေရတံခြန္ေတာင္ သြားသည့္ လမ္းကို ေမးရာ၊ လမ္းပ်က္ေန ေၾကာင္း ၊ ဆိုင္ကယ္ ႏွင့္လည္း ဘယ္လိုမွသြား၍ မရေၾကာင္း ေျပာေတာ့ ထိုေနရာတြင္ပင္ ဓါတ္ပံု ထပ္ရိုက္ ကာ ျပန္ခဲ့ ၾကရ သည္။ ငါးမရေတာ့ လည္း ေရခ်ိဳးကာ ျပန္ခဲ့သည္ေပါ့။

                             

မိုး​ေတ တံတား သို႕။

                                            

                                                     မိုးေတသို႕ အသြား

မိုးေတ တံတားမွာ သီေပါ ႏွင့္ နမၼတူ သြာသည့္ လမ္းမေပၚ ရွိ မိုးေတ ေခ်ာင္းကို ျဖတ္၍ တည္ေဆာက္ထား သည့္ တံတားျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ ငယ္စဥ္ က တံတားမရွိ။ ေခ်ာင္း ဟိုဘက္ကမ္း ဒီဘက္ကမ္း ကို သံမဏိ ၾကိဳး သြယ္ထားကာ ထိုၾကိဳးႏွင့္ ခ်ီထားသည့္ ေဖါင္ၾကီးေပၚတြင္ ယာဥ္မ်ားတင္၍ ထိုး၀ါး ႏွင့္ ထိုးကာ တစ္ဘက္ သို႕ ကူးၾကရသည္။

                                                    မိုး​ေတ တံတား

ယခု အခ်ိန္တြင္ ကြန္ကရိ တံတားျဖစ္ေနေပျပီ။ တံတား ထိပ္တြင္ ရဲ စခန္း ၊ အခြန္ေကာက္ ခံသည့္ စခန္း၊ စားေသာက္ ဆိုင္ စသည္တို႕ ျဖင့္ စည္ကား ေနသည္။ မိုးေတ ေခ်ာင္း ၊ ေတာ ေတာင္ သဘာ၀ အရ လွ လည္းလွသည္။ လိုက္ပို႕ သည့္ ညီမ တစ္ဦး ၏ ခင္ပြန္းသည္ မိုးေတ စခန္း တြင္ တာ၀န္က်ဘူး ၍ ဧည့္ ခံမည့္သူလည္းေပါ သျဖင့္ သြား ေရာက္လည္ ပတ္ျခင္းျဖစ္သည္။

                                                       မိုး​ေတေ​ခ်ာင္း

မိုးေတ သို႕ အသြားတြင္ လမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ရွိ ရြာ ကေလးမ်ားကို ၾကည့္ သြား ျဖစ္သည္။ မိုးေတမွာ မူ မိုးေတ ေခ်ာင္း ႏွင့္ သဘာ၀ ေတာ ေတာင္ လွ်ွိဳ ေျမာင္မ်ားကို စားေသာက္ဆိုင္တြင္ အနားယူ ၾကည့္ရွဳ ျခင္း သာျဖစ္သည္။ တံတား ကိုေတာ့ အမွတ္ တရ ျဖစ္ေစရန္ တစ္ေခါက္ ေတာ့ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကသည္။

                                    

                                           မိုးေတ တံတားထိပ္ရွိ စားေသာက္ဆိုင္။

                          

                စားေသာက္ ဆိုင္မွ ျမင္ရသည့္ မိုးေတ တစ္ ဘက္ကမ္း ရွိ ေတာင္တန္း

စားေသာက္ ဆိုင္ တြင္ ေရခဲ ေသတၱာ ရွိသည္။ ေနလည္းပူ ေမာလည္း ေမာ မို႕ ေတာထဲ ေတာင္ထဲ မွာ ရွားရွား ပါပါး ရသည့္ ဘီယာကို ေသာက္ခဲ့သည္။ တရုတ္ဘီယာ ၊ သို႕ ေသာ္ ဘာ တံဆိပ္ မွန္းေတာ့ မမွတ္မိ။ လူငယ္ႏွင့္ အမ်ိုးသမီး ေတြကေတာ့ အခ်ိဳရည္ ႏွင့္ ကိတ္ မုန္႕ စားၾကသည္။ လွ်ပ္စစ္ ကို မိုးေတ တစ္ဘက္ကမ္းရွိ ေရတံခြန္ ငယ္ငယ္ ေလး တြင္ ဂ်င္နေရတာ ဆင္ကာ ထုတ္ယူ ျခင္း ျဖစ္သည္။ မိုးေတ ရဲ စခန္း က ဆင္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ရဲစခန္း ႏွင့္ ဆိုင္ အတြက္ ေလာက္ေတာ့ ေလာက္င သည့္ စြမ္း အင္ ထြက္ သည္ ဟု သိရသည္။

                                                  မိုး​ေတ ေရအား လွ်ပ္စစ္။

္

                                              မိုးေတ ရဲ ကင္း စခန္း

ေက်ာင္းျပိန္း သို႕ အလည္။

မျပန္မွီ တစ္ရက္တြင္ သီေပါ ေတာင္ဘက္ ေဟာ္ အနီးရွိ ေက်ာင္းျပိန္းရြာ သို႕ သြားလယ္ ၾကသည္။ အမွန္မွာ တူ တစ္ဦး ၏ လာရွိဳး စက္မွဳ တကၠသိုလ္ တက္ဘက္ သူငယ္ခ်င္းက ေန႕လည္စာ ဖိတ္ သျဖင့္ စားေၾကာ သြားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သီေပါ ေဟာ္နန္း အ၀င္လမ္းကိုေက်ာ္ လိုက္သည္ႏွင့္ လွပသည့္ ေတာင္ယာ လယ္ကြက္မ်ားႏွင့္ ၀ါ၀င္းေနသည့္ ပန္း ႏွမ္းခင္း မ်ားကို ေတြ႕ ၾကရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္ က ဤကဲ့ သို႕ လွပသည့္ ပန္းနွမ္း ခင္းမ်ား မရွိခဲ့။ ဆီအတြက္ စိုက္ပ်ိဳး ျခင္း ျဖစ္သည္ ဟု သိရသည္။

ေက်ာင္းျပိန္း အ၀င္ ရွိ ပန္းႏွမ္းခင္း

ရြာ အ၀င္ က ယာတဲ။

  ရြာ အ၀င္ က ကၽြဲ။

ရြာအ၀င္က လယ္ ႏွင့္ ယာ။

ရြာ အ၀င္လမ္း

ေက်ာင္းျပိန္းသည္ သီေပါ ႏွင့္ကပ္ လွ်က္မို႕  ရြာ ဟု ဆိုရမည္ ထက္ ရပ္ကြက္ ၾကီးကဲ့ သို႕ ျဖစ္ေနသည္။ ေတာမဆန္။ ေန႕လည္ စာ ဖိတ္ သည့္အိမ္သည္ SkyNet ႏွင့္ ေရေလာင္း အိမ္သာ ႏွင့္ျဖစ္သည္။ ရွမ္းရိုးရာ အိမ္တို႕ ၏ အစဥ္ အလာအတိုင္း ေျခတန္ရွည္ အိမ္ ျဖစ္သည္။ အိမ္၀င္း အတြင္း သီးပင္ စားပင္ ပန္းပင္ ေတြ စံုေနအာင္ စိုက္ထားသည္။ မြန္းၾကပ္ေနသည့္ ျမိဳ႕တြင္း မွ လြတ္ေျမာက္ရာ ကမၻာ ေလး တစ္ခု ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

SkyNet ႏွင့္ ေက်ာင္းျပိန္း က အိမ။

္



                                           ေျခတန္ရွည္ အိမ္ေအာက္ က ကြပ္ျပစ္။

                                 အိမ္ေဘးက ၾကီး မားလွသည့္ ငွက္ေျပာ ပင္။

                            အိမ္ေနာက္ က ပင္လံုးကၽြတ္သီးေနသည့္ ကၽြဲေကာပင္။

                                                     ရြာလမ္း ေပၚက ေစ်းအျပန္။

                                          ယာေတာ က ျပန္ေလျပီ။

ေန႕လည္စာမွာ ရွမ္း ရိုးရာ မုန္ညင္းဟင္း ငါးထုတ္ဟင္း။ မုန္ညွင္းေစာ၊ ငါးေလးခ်ဥ္၊ ျငဳပ္ေထာင္း စသည္တို႕ ျဖစ္သည္။ ဟင္းခ်က္ကလည္းေကာင္း ၊ အေျပာင္းအလဲလည္းျဖစ္ဆိုေတာ့ စားရသည္မွာ ျမိန္လြန္း လွပါသည္။ ေက်းဇူး တင္ပါေၾကာင္း ေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ္လည္း အထက္က ခေလးမေလး ကဲ့သို႕ ယာေတာ က ျပန္ခဲ့ပါသည္။

တကၠသိုလ္ ရဲေအာင္

" ရွမ္းရိုးမ က အိုးစည္သံ " သီခ်င္း ၊ ကိုရဲေအာင္ ႏွင့္ သီေပါ တို႕သည္ တစ္တဲြ ထည္း ျဖစ္သည္။

ဒီ တစ္ေခါက္ ကိုရဲေအာင္ကို ေတြ႕ ျဖစ္ေအာင္ သြားတြ႕ ခဲ့ရသည္။ ရန္ကုန္ သူေရာက္စဥ္က ေတြ႕ဘို႕ သူခ်ိန္းေသာ္လည္း မေတြ႕ ျဖစ္ခဲ့ ၍ တင္ေနခဲ့ေသာအေၾကြးကို ျပန္ဆပ္သည့္ အေန နဲ႕ သြားေတြ႕ ရသည္။

အခ်ိန္လု သြားရ၍ ည ၈ နာရီေက်ာ္ မွ သူႈ အိမ္သို႕ ေရာက္ျဖစ္သည္။ သူလည္း မေမွ်ာ္လင့္ ဘဲ ေတြ႕ ေတာ့ ၀မ္းသာ သည္။ သူ႕ ကို ကၽြန္ေတာ္ က အိမ္ နာမည္ Frank ဟုသာေခၚသည္။

တကၠသိုလ္ ရဲေအာင္ ( Frank)

( ကိုရဲေအာင္ ၏ ပံုကို သီေပါျမိဳ႕မွ နန္း လြင္လြင္ ေအာင္ က ေက်းဇူးျပဳ ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ )

" ရွမ္းရိုးမ က အိုးစည္သံ " သီခ်င္း သည္ သူကိုယ္တိုင္ေရး သူကိုယ္တိုင္ဆို ေသာ သီခ်င္း ျဖစ္သည္။ ဂီတ သမားျဖစ္၍ ဂီတ အေၾကာင္း အေတာ္ ေျပာျဖစ္ၾကသည္။

" Frank... အရင္အေခါက္ ကိုသိန္းတန္ (ျမန္မာျပည္) ျပန္လာတုန္းကသူ႕ပဲြမွာ ခင္ေမာင္ထူး က " မန္းေျမ မွာ ေလးႏွစ္ၾကာ " ဆိုတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ သီခ်င္း ကိုဆိုတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ က ခင္ဗ်ား ေရးွမွန္းမသိဘူး ထင္တယ္ ။ ကိုသိန္းတန္ ေရးတာ လို႕ ေျပာ သြားတယ္။ ခင္ဗ်ား နည္းနည္း ေျပာလိုက္ပါဦး "

" ဒါမ်ိဳး အရင္ကလဲ ျဖစ္ခဲ့ဘူးပါတယ္ ကြာ သက္ဆိုင္တဲ့ သူေတြ နဲ႕ ေျပာဆိုလိုက္လို႕ ျပန္ အဆင္ျပသြား ပါတယ္။ " သူက ကၽြန္ေတာ့္ ထက္ အသက္ၾကီးသည္။

တစ္ေလာက ျမန္မာျပည္ ကိုသိန္းတန္ တစ္ေခါက္ ျပန္လာေတာ့ ကိုရဲေအာင္ ၏ " မန္းေျမမွာ ေလးႏွစ္ၾကာ " ကို သူကိုယ္တိုင္ပင္ဆုိသည္။ မဆိုမွီ ထိုသီခ်င္းကို သီေပါျမိဳ႕ က တကၠသိုလ္ ရဲေအာင္ ေရးတာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကား ခဲ့သည္။ ဂီတ ေလာက သား အျခင္းျခင္း ၾကီးသည္ ငယ္သည္ မဟူ ဂရုဂါရ၀ ထားၾကသည္ ကိုျမင္ ရေတာ့ ၀မ္းသာ မိသည္။ ကိုသိန္းတန္ ကိုလည္း ေလးစားမိသည္။

ဒီသီခ်င္းကို ကၽြန္ေတာ္ တို႕ မန္း တကၠသိုလ္မွာ အတူ တက္ေနၾကစဥ္က ကိုရဲ ေအာင္ ေရးခဲ့ ျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က Physics တက္သည္ သူက History တက္သည္။ တကၠသိုယ္ တက္စဥ္ ကာလအတြင္း မွာပင္ သီခ်င္း ေပါင္းမ်ားစြာ ေရးဖဲြ႕ခဲ့သည္။ တကၠသိုလ္ တက္ေနစဥ္ အတြင္း သူ႕ တီး၀ိုင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္ က Bass လိုက္တီးေပးသည္။ အထင္ေတာ့ မၾကီးလိုက္ပါနဲ႕ သစ္သားပံုးကို ၾကိဳးတပ္ျပီး တီး ရသည့္ Bass ျဖစ္သည္။ ဒီ ေဘ့စ္ ကိုေတာ့ အထင္ေသးလို႕မရ။ အလြန္ ေကာင္း သည္ Bass သံထြက္သည္။ ေက်ာင္းျပီး ေတာ့ သူ သီေပါ တြင္ " ရွမ္းရိုးမ " တီး၀ိုင္း ေထာင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူျခင္းကဲြသြားသျဖင့္ သူ႕ ရွမ္းရိုးမ တီ၀ိုင္းကို နား မေထာင္ျဖစ္ခဲ့။ ေရာက္ သည့္ အခ်ိန္တြင္ လည္း သူ တို႕ ပဲြ ႏွင့္ လဲြ လဲြေန၍ ရွမ္းရိုးမ တီး ၀ိုင္း ကို နား မေထာင္ ျဖစ္ခဲ့ပါ။

ကိုရဲေအာင္ ႏွင့္ ကၽြႏ္ေတာ္ သည္ တကၠသိုလ္ ၀င္တန္း ေျဖအျပီး သီေပါ ေဆာက္လုပ္ေရး တြင္ အတူတူ ေန႕စားလုပ္အား ေပးၾက စဥ္ ေတြ႕ခဲ့ ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ ေတာ္တို႕ ေခတ္က ေန႕ တြက္ တစ္ေန႕ ကို ၃က်ပ္ ၁၅ ျပား ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႕လို ရိုးရိုး အစိုးရ ေက်ာင္းသားမ်ားက အဂၤလိပ္စာ ကို အေတာ္ ၾကိဳးစား ေနရေသာ္လည္း သူ႕ အဖို႕ က ထမင္းစားေရေသာက္ ျဖစ္ေနသည္။ သူသည္ အေနာက္ တိုင္းေသြး အနည္းငယ္ ပါသူမို႕ အရပ္ရွည္ရွည္ အသားျဖဴျဖဴ လူေခ်ာေခ်ာ ျဖစ္သည္။ ယခင္ေမျမိဳ႕ St. Albert က်ာင္းဆင္းမို႕ အ၈ၤလိပ္စာ အလြန္ေတာ္သည္။ တကၠသိုလ္ ၀င္တန္း တြင္ အမ်ားတကာ အဂၤလိပ္စာ ေၾကာက္ေနၾကေသာ္လည္း သူက Optional English ယူျပီး Essay ကို Fighting Cock အေၾကာင္း ေရးခဲ့သူျဖစ္သည္။

လုပ္အားေပးခ်ိန္က တစ္ေန႕တြင္ မေ၀းလွသည့္ သူ႕ အိမ္သို႕ ေန႕လည္စာ စားခ်ိန္တြင္ ေခၚသြားသည္။ ျခံထြက္ မက္မန္းသီးမ်ားကို သၾကား ႏွင့္ ေဖါက္ထားသည့္ မက္မန္း ၀ိုင္ မ်ား ေသာက္ၾကျပီး ေနာက္ သူ ဂစ္တာၾကီး ဆဲြထြက္လာသည္။ သူ ၈စ္တာ တီး သီခ်င္းဆိုတတ္မွန္း လံုး၀ မသိ၍ ဒီ " ဘဲ " ဘာလုပ္မွာ ပါလိမ့္ ဟုသာ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ တီး သီခ်င္းဆိုေတာ့ မွ အေတာ္ အဆို အတီး ေကာင္းတဲ့သူဘဲ ဆိုတာသိလိုက္ရသည္။ Frank သည္ လူပံုက သာ အေနာက္ပံု ေပါက္ေန ေပမဲ့ ေရးလိုက္ ေတာ့ ျမန္မာသံ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ မ်ားသာ ျဖစ္သည္။

ေနာက္ပိုင္း အေတာ္ တဲြ ျဖစ္ ခဲ့ၾကသည္။ ေနာင္ေကာ္ရွိ သူ တို႕ ကညင္ ျခံ ထဲသို႕ သူ ၏ အေမရိကန္ ဂ်စ္ကားနွင့္ သြားၾက ၊ ေတာေကာင္ ငယ္မ်ား ပစ္ၾက ၊ ေနာင္ေကာ္ ျခံ တဲ တြင္ ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ၾက ႏွင့္ အပူအပင္ ကင္း ခဲ့ၾကသည့္ ဘ၀၏ ကာလ အပိုင္း ကေလး တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ သည္။ ဆယ္စု ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ၾကာခဲ့ ျပီ ျဖစ္သည့္ Down the Memory Lane ေလး တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ ပါသည္။

Frank ႏွင့္ ေရွးေၾကာင္း ေနာက္ေၾကာင္း ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ အေတာ္ မ်ားမ်ား ေျပာလိုက္ရသည္။ ျပန္ေတာ့ လမ္းေပၚတြင္ လူသူ မရွိေတာ့ တိတ္ဆိပ္ေနေပျပီ။ ညနက္ေနေလ ျပီ။ သူ႕အေပၚ တင္ေန သည့္ အေၾကြး ထိုေန႕တြင္ ေက် သြားသည္။

နန္းခမ္းဦးျပည့္

နန္းခမ္းဦးျပည့္ ၏ အသက္သည္ ၂၄ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။ သူ ဦးစီး လွဳပ္ရွားေနရသည့္ လုပ္ငန္းက ေတာေျခ ရြာ ကေလး အျပင္ဘက္ရွိ တရုတ္ ဓါတ္ေငြ႕ ပိုက္လိုင္း ပစၥည္း သိုလ္ေလွာင္ရာ ၀င္းအနီး တြင္ စားေသာက္ ဆိုင္ဖြင့္သည့္ လုပ္ငန္း ျဖစ္သည္။ သန္သန္ မာမာ အားကိုးအားထား ေယာက်ၤား ေလးလည္း ရွိပံုမရ။ ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္ ပံု မရေသးသည့္ ညီမ ႏွစ္ေယာက္ ႏွင့္ လွဳပ္ရွားေနသူ ျဖစ္သည္။ ဆိုင္ သံုးပံု တစ္ပံု ခန္႕ ကို မီးဖို ေဆာင္အျဖစ္ ႏွင့္ သေဘာ ေလာက္သာ ကာရံ ထားသည့္ အိပ္ခန္း ေလး လုပ္ထားသည္။ ဆိုင္ အနီး ၾကီးမားလွသည့္ ေညာင္ပင္ၾကီး ၏အရိပ္ အာ၀ါသကို မွီ ၍ ဆိုင္ဖြင့္ ထားသည္။ ညီမ ေတြက သူ႕ ဆိုင္ အစားအေသာက္ ေကာင္း သည္ ဆို၍ ေရာက္ ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ သီေပါ ေတာင္ဘက္ ေတာင္ျမိဳ႕ မွ နာရီ ၀က္ ခန္႕ ဆိုင္နယ္ စီးသြားၾကရသည္။ လမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ဓါတ္ေငြ႕ ပိုက္လိုင္း သယ္သည့္ ကားၾကီး ေတြ ေဘး ကလြတ္ ေအာင္ အေတာ္ သတိထားစီး ၾကရသည္။

                                        ညီမ သံုးေဖၚ စားေသာက္ ဆိုင္

                                  

                            သူ႕ လက္ထဲ မွာ ဓါး နဲ႕ Chief Chef နန္းခမ္း ျပည့္ဦး

 

အထူး သျဖင့္ အသီးအရြက္ ဟင္းမ်ား သည္ ဆိုင္ ဟင္း ႏွင့္ မတူဘဲ ရွမ္း ရိုးရာအိမ္ ထမင္း အိမ္ ဟင္း သဘြယ္ ျဖစ္ေနသည္ က ထူးျခားမွဳ တစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။ " Chef တို႕ မည္သည္ မည္သည့္ဟင္း ခ်က္နည္း ေဖၚ နည္းကားကိုမွ အေသ မယူဘဲ ကိုယ့္ နည္း နဲ႕ ကိုယ္ ျပန္ တည္ထြင္ နိုင္မွ ေအာင္ျမင္ မယ္ " ဆိုတဲ့ ၾသစေၾတလွ် နိုင္ငံ ကင္ဘာရာျမိဳ႕တြင္ အဆိုပါ လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ ေနသည့္ မိတ္ေဆြၾကီး ကိုေအးခ်ိဳ ေျပာသည္ကို သတိရမိသည္။ သူ ၏ ရိုးရာ စြန္ထန္ ဟင္းခ်ိဳသည္ အလြန္ေကာင္းသည္။

" သမီး စြန္ထန္ အေတာ္ ခ်ိုဳတယ္။ ဟင္းခ်ိဳထဲ အသားျပဳတ္ရည္ ထည့္ သလား " နန္း ခန္း ဦးျပည့္ ကိုေမး သည္တြင္-

" မထည့္ ပါဘူ ဦးေလး ရွင့္။ စြန္ထန္ ကို က ခ်ိဳလို႕ ပါ "

ေအာက္ေျပ ေအာက္ရြာ က စြန္ထန္မ်ား ဤကဲ့ သို႕ မခ်ိဳပါ။

ကၽြန္ေတာ္ ဟင္းခ်ိဳ ၾကိဳက္ မွန္းသိ၍ ဟင္းခ်ိဳ မျပတ္ ထည့္ေပးသည္။

                                                       နန္းခမ္း ျပည့္ဦး ၏ ေညာင္ပင္ၾကီး ညီမ သံုးေဖၚ ထမင္းဆိုင္

ပစၥည္း မ်ိဳးစံု…အရည္ မ်ိဳး စံု။

ဆိုင္တြင္ အစားအေသာက္တင္မက ေကာ္ဖီ ဆိုင္ရာပစၥည္း၊ ျပည္တြင္းျဖစ္ ႏွင့္ ေဒသထြက္ အရက္ မ်ိဳးစံု ဘီယာ၊ စီကရက္ ကြမ္းယာ အားလံုးတင္ထားသည္။ ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရး ေရာင္းေရး ၀ယ္ေရး၊ စားပဲြ ထိုးေရး ကိစၥ အားလံုး ကို ညီမ သံုး ေယာက္သာ လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ကလည္း နည္းနည္း ေတာ့ ထပ္ျပီး စပ္စု လိုက္သည္။

                                                  

                                                      ညီမ ႏွစ္ေဖၚ

" သမီး လုပ္ငန္း ဘယ္လုိ သင္ လာခဲ့သလဲ "

" သမီး သူမ်ား စားေသာက္ ဆိုင္မွာ သံုး ႏွစ္ေလာက္ အလုပ္ လုပ္ခဲ့ ပါတယ္။ အဲဒီက အခ်က္ အျပဳတ္ တတ္ လာတာပါ ၊ အခ်ိဳ႕ ကို လည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ကိုယ့္ နည္း နဲ႕ ခ်က္တာပါ "

" တစ္ ခါ ေစ်း ၀ယ္ရင္ ေငြ ဘယ္ေလာက္ သံုးရ သလဲ သမီး "

" တစ္ခါ ေစ်း၀ယ္ရင္ ၂ သိန္း ၃ သိန္း ဘိုး ေလာက္ ၀ယ္ရပါတယ္။ သံုးရက္ေလးရက္ တစ္ခါ ေလာက္၀ယ္ရပါတယ္ ဦးေလး "

သူတို႕ ဆိုင္ရဲ႕ လွည့္ပတ္ေငြ မွာ ဆိုင္ ႏွင့္ ေနရာ ႏွင့္ ႏွိဳင္းစာလွ်င္ မေသးလွ ၍ ေအာင္ျမင္ သည့္ လုပ္ငန္း ေပဘဲ လို႕ မွတ္ခ်က္ျပဳမိသည္။

" ေစ်း၀ယ္ ရင္ သီေပါ ကို ဆိုင္ကယ္ နဲ႕ သြား ျပီး အျပန္မွာ ေတာ့ ေထာ္လာဂ်ီ နဲ႕ ျပန္သယ္ ပါတယ္ ။ လုပ္ကိုင္စားေကာက္ရတာ မလြယ္ ပါဘူး ဦးေလး ရယ္ ၊လြန္ခဲ့တဲ့လက သီေပါမွာ ဆိုင္ထဲ၀င္ျပီး ေစ်း၀ယ္ေနတုန္း သမီး ဆိုင္ကယ္ အခိုးခံ ရလို႕ ေလ။ "

လုပ္ကိုင္စားေသာက္ ရသည္မွာ မလြယ္ ရတဲ့ အထဲ ေျမြပူရာ ကင္း ေမွာက္၊ ေခ်ာ္လဲ ရာ သူ ခိုး ေထာင္း ၊  ျဖစ္ရသည့္ သူတို႕ အျဖစ္ကို သနားမိသည္။

                               ဆိုင္ကယ္ နဲ႕ ေစ်း၀ယ္ ဖုန္းဖုန္း

                            

                            တရုတ္ တို႕ ဆဲြ ထုတ္ သြားမည့္ ဓါတ္ေငြ႕ ပိုက္လိုင္း သိုလ္ေလွာင္ ရံုမ်ား

သူ႕ နဲ႕ သူ႕ ဆိုင္ ကို ဓါတ္ပံု ရိုက္ေတာ့ ပံုေတြ သူ႕ ထံ ပို႕ ေပးပါလို႕ ဆိုသည္။ ဘီယာ တိုက္မွာ လားလို႕ ေမးေတာ့ ဘီယာေတာ့ မျဖစ္ဘူး ဦးေလး အရက္ ေတာ့ တိုက္မယ္ ေျပာသည္။ ေဒသခံ အရက္ ကေတာ့ တံဆိပ္ ေပါင္း လွိဳင္ေပါလည္။ ေပါမွ ေပါ။ အေျခခံ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ ေနသူမ်ား အတြက္ အံကိုက္။ ထိုင္းမွ လာသည့္ Beer Chang တစ္လံုး က ေတာနယ္မွာ ၈၀၀/- ေလာက္ ေရာင္းေနရေတာ့ သူ႕ ခမ်ာမွာလည္း တြက္ရေပမေပါ့။ အိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ InkJet ေလာက္နဲ႕ ျဖစ္ျဖစ္ ပံု ထုတ္ျပီး ေပးလိုက္မယ္လို႕ စိတ္ကူး ခဲ့ေပမဲ့ မေပးျဖစ္ဘဲ ယခုတိုင္ အေၾကြးတင္ေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ ကဲ နန္း ခန္းဦးျပည့္ လည္း ဒီ Blog မွာ ဘဲ ပံုေတြ အရင္ ၾကည့္ ႏွင့္ပါလို႕ မွာ ပါရေစေတာ့။

လစ္ဟင္းခဲ့မွဳ မ်ား

သီေပါ ကို ေရာက္တိုင္း ဆရာမၾကီး ေဒၚ စ၀္မ်ိဳးစစ္ ကို သြားကန္ေတာ့ ျဖစ္ပါသည္။ စင္စစ္ စ၀္ ( Sao )ပါေန၍ ေဒၚ ထည့္ရန္မလိုေသာ္လည္း ရိုေသသမွဳ က်န္သြားမည္ဟု ရွမ္း ဓေလ့ ထံုးစံ အေလ့အထနွင့္ အကၽြမ္းတ၀င္ မရွိသူမ်ားထင္မည္ စိုး၍ ေဒၚ ထည့္ရျခင္းျဖစ္ ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ဓါတ္ပံု သမားျဖစ္လွ်က္ႏွင့္ ဓါတ္ပံု မရိုက္ျဖစ္ခဲ့ သည္ကို ကိုယ့္ ဟာ ကိုယ္ စဥ္းမရ ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။

ေနာက္ တစ္ခု က သီေပါ ေဟာ္ နန္း ။ အလြန္ေရာက္ သင့္ပါလွ်က္ ဒီတစ္ၾကိမ္ မွာ ေရာက္ကို မေရာက္ ခဲ့ပါ။ ျပန္ေရာက္ လို႕ မိတ္ေဆြ အခ်ိဳ႕ က ေဟာ္ ကိုေရာက္ခဲ့ သလား ေမးေတာ့မွ သတိ ရျဖစ္သည္။

သီေပါ ေရာက္ တိုင္း သြားေရာက္ ေတြ႕ ဆံုေလ့ ရွိသည့္ သူငယ္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ၾက ေသာ ျမိဳ႕ လယ္ ရပ္က စိုင္းေမာင္ၾကီး ႏွင့္ နန္း အုန္းတင္ တို႕ ကိုလည္း မေတြ႕ျဖစ္။ အထက္နန္းေက်ာင္းသား ဘ၀မွ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုး တဲြ ခဲ့ၾကသည့္ ကိုသန္းေဠး တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေနာင္ပိန္ မွာ အေျခက်ေန သျဖင့္ မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့။ သူငယ္ခ်င္း နန္းခင္သန္းညႊန္႕ ကိုပင္ Hello ေလာက္ပင္ လုပ္နိုင္သည္။

မိမိ တကၠသုိလ္၀င္တန္း Matriculation ( ယခု အေခၚ ၁၀တန္း ) ေအာင္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္းၾကီး ကို လည္း ေရာက္ ခဲ့ပါလွ်က္ ဓါတ္ပံု မရိုက္ ျဖစ္ခဲ့ပါ။ လစ္ဟင္းခဲ့ ကိစၥမ်ား အနက္ ထူးျခားသည့္ လစ္ဟင္းမွဳ မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အို.. ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ျပန္ လုပ္ၾကတာ ေပါ့ လို႕ ေလွ်ာ့၍ ေပါ့ေပါ့ တြက္ လို႕မရ ဘ၀ဆိုတာက " ေကြးေသာ လက္ မဆန္႕ မွီ ၊ ဆန္႕ေသာ လက္ မေကြးမွီ " လို႕ ပညာရွိ တို႕ ဆိုထားတယ္ မဟုတ္ပါလား။

အျပန္

အခ်ိန္ သံုးရက္ သာေနခ်ိန္ရပါသည္။ ေလးရက္ ေျမာက္တြင္ ျပန္ေလျပီ။ အလာတုန္းက တစ္ညလံုး ေမာင္းတဲ့ ကားေၾကာင့္ လမ္းေဘး ကို ဘာမွ မျမင္ခဲ့ရ။ အျပန္ေတာ့ လာရွိဳးက ထြက္လာသည့္ ကား သည္ သီေပါကို ေန ခင္း ႏွစ္နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ လမ္း ေဘး ဘီဘင္ ၾကည့္လိုက္ နိုင္သည္။ လမ္းေဘး အေတာ္မ်ားမ်ား ေနရာမ်ားတြင္ ရခိုင္ ကမ္းလြန္ မွ သဘာ၀ ဓါတ္ေငြ႕ မ်ား ကို တရုတ္ျပည္ သို႕ ပို႕ ေဆာင္ရန္ တပ္ဆင္ ထားသည့္ ပိုက္လိုင္း ညိဳ နက္နက္ ၾကီးမ်ားကို ေတြ႕ ရသည္။ အမွတ္မထင္ မိမိ လက္ဖမိုးေပၚရွိ ေသြးျပန္ေၾကာ မ်ားကို ၾကည့္ မိျပန္သည္။ ထိုႏွစ္ခု ခပ္ဆင္ဆင္ တူေနေပသည္။ ေအာ္...ငါတို႕ ရဲ႕ ေသြး ေတြ စီး ထြက္သြားမဲ့ ေသြးၾကာၾကီး ေတြမ်ား ျဖစ္လာေလမလား လို႕ တစ္ကိုယ္ၾကား ေျပာလိုက္ မိပါသည္။

-------------------------------------------